مقایسه سبک‌های اسنادی و اجتناب شناختی در دانش‌آموزان دارای اختلال یادگیری خاص و دانش‌آموزان عادی

پژوهش حاضر با هدف مقایسه سبک اسنادی و اجتناب شناختی در دانش‌آموزان با و بدون اختلال یادگیری خاص انجام گرفت. روش پژوهش توصیفی از نوع علّی- مقایسه‌ای بود. جامعه آماری پژوهش کلیه دانش‌آموزان پسر مبتلا به اختلال یادگیری خاص مراجعه کننده به مراکز آموزشی و توانبخشی اختلال‌های یادگیری شهرستان کرمانشاه در سال تحصیلی 94-95 و دانش‌آموزان پسر عادی (فاقد اختلال یادگیری خاص) همان شهر بودند که از بین آن‌ها 60 دانش‌آموز پسر (30 دانش‌آموز با ناتوانی یادگیری و 30 دانش‌آموز عادی به شیوه همتاسازی) و با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه‌های تجدید نظر شدة سبک اسناد کودکان کازلو و تانن‌بام و اجتناب شناختی ساکستون و دوگاس استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از تحلیل واریانس چندمتغیری مانوا (Manova) استفاده گردید. یافته‌ها نشان داد که بین دانش‌آموزان دارای ناتوانی یادگیری خاص و عادی در سبک اسنادی و اجتناب شناختی تفاوت معناداری وجود دارد (001/0>P). بدین ترتیب که سبک تبیین بدبینانه در دانش‌آموزان دارای اختلال یادگیری خاص بیشتر از دانش‌آموزان عادی است و همچنین اجتناب شناختی در دانش‌آموزان دارای اختلال یادگیری خاص بیشتر از دانش‌آموزان عادی است؛ از این رو آموزش فردی و گروهی سبک خوش‌بینانه و درگیری شناختی جهت بهبود وضعیت روان­شناختی در دانش‌آموزان دارای اختلال یادگیری خاص ضروری است